समय-त्रासदी

हरिश "कल्पित"


बिवश जिन्दगीको जिउनें अधिकार
खोज्दै हिडेको समय
बन्दुकको नाल र एम्बुसको पासोबाट
मुक्तिको कामना गरिरहेछ ।

संवेदना हराएको मस्तिक झैं निर्जिव
लमतन्न सडकमा
आफु समय हुनुमा दुखिरहेछ
खैँ !कसलाई थाहा छ
आँशुको भेललाई रोकेर उसले
हर्षो उन्माद फैलाईरहेको
फगत मृगतृष्णाको भूमरीमा
अल्झि रहेछ समय !

आफूले आफ्नै इच्छा आकाक्षालाई
तरवारको धारमा राखेर
उन्मुक्त भएकाछन् समयहरु !
बुद्ध पनि अब त समयको अगाडी
विवश भैँ
निर्लिप्त भावमा चुपचाप हेरिरहेछन्
सोच्दै होलान
मेरो शान्तिको सन्देशलाई
कति कठोर संग छलिरहेको छ समय
अझ !अब कति बिभत्स
नृत्य गर्ने हो समयले ?

भो !पुग्यो
अब शान्तिको बर्षा चाहिन्छ !
टाढा टाढा क्षितिजसम्म
जीवनको शंखनाद चाहिन्छ
शान्तिको परेवा उड्नु पर्छ अब !
बिश्वासको दियो बल्नु पर्छ हृदयमा अब !