जिकिर

टंक वनेम

मरि सकेकि आमा
खाप्पुना मरङ्ना
छोरा छोरीको मायाले
नसकेको मेलोमा
आई रहन्थिन्
र भन्थिन्
ए नानीहरु हो !
मेरो मृत्यु भएको थाहा हुँदा हुँदै
तिमीहरुको मायाले
साँच्ची मर्नै सकिन
र
नसकेको अधुरो काम सक्न
आइ रहन्छु
हो-
खाप्पुना मरङ्नाले
टेकेको माटो
त्यहि लिम्बूवान हो
त्यहि लिम्बूवानमा
शुरु भएको थियो
यो श्रुति परम्परा ।
आमाले गरेको माया
आमाले ख्वाएको दश धारा दुध
छोरा छोरीले तिर्नु छ भने
नसकेको मेलो सघाउने आमाको
महानताको श्रृण चुकाउनु छ भने
के लिम्बूवानको लिम्बूहरुले
लिम्बूवानको कुरा उठाउनु
अपराध हो ?
आमाको अस्तित्वमा
रखवारी गर्न
पाउने कि नपाउने ?
छोरा छोरीको दुःख सहन नसकेर
मरि सकेकि आमासंग
स्वस्ति शान्तिको कामना गदै
त्यहि श्रुति परम्पराको
रक्षा खातिर
साहित्य शब्दहरुमा
गिदीको मसी पोख्न
पाउने कि नपाउने ?
भन्नुहोस महाशय !
अब-
ख्याल ख्यालमा
यि र यस्ता
माटीकोरे सवालहरुमा
फैसला गर्नु पर्छ
मालुम होस
श्रुति परम्पराको आमा
खाप्पुना मरङ्नाको
पारलौकिक कर्म गर्न
पाइन्दैन भने
कलमको मसीले
तिम्मकको घोडी र
भुत्ते भएको फे को धार
अर्जाप्न
कम्मर कस्नै पर्ने भो ।