म त फगत एउटा--

भरु 'पल'

म त फगत एउटा भर्याङ् - अब कहाँ जाने हजुर------?
मेरो दरिलो मेरुदन्ड समातेर
बलिष्ट करङहरुको खुटकिलो टेक्दै
कैयौं मान्छेहरु माथितिर चढे,
केही हनुमान र सुग्रिबहरु,
सीताको खोजी गर्दै चढे,
र लंकातिरै मुग्लान पसे,
केही स्याल र हाइनाहरु सिनोको केवाब छपाउदै चढे,
र पदीय लालचको बैतरणी तर्दातर्दै मरे,
केही बाङपाटे र पिरानाहरु मेरो कठालो समाउदै चढे,
र सफलताको 'बेसक्याम्प' तिर अगाडि बढे,
म भने फगत एउटा भर्याङ हुनुको गर्विलो छाती छाम्दै
अनुशासन र इमानदारिताको पदचापभित्र डुबिरहें,
मैमाथि टेकिने तिनका जबरजस्त पाउहरु चुमिरहें,
'जो हुकूम' को भारीमाथि भारी थेक्दै,
स्वाचलित यन्त्रबत उभिरहें
माथि च् ढ्दा - उन्नतिको ओलन चाट्दै
कसैले मसंग स्वर्ग जाने कुरा गर्‍यो,
र मलाई स्वर्गको सपना देखायो,
मेरो टाउकोमा अन्तिम पाइला बजार्दै -
कसैले नर्क बस्ने योजना सुनायो,
र मेरो नाम यमदुतमा दर्ता गरायो,
अनि पछि उही मान्छेहरु -
ममाथि भएर च् ढ्न बेहद डराउन थाले,
दिमाखले बुढा हुन नसकेका नाबालकहरु
मलाई देख्दै तर्सेर कराउन थाले,
बर्षौंबात -
अहिले म सम्झन्छु
यत्रो निर्दयी बेमौसम समयले
अवसरको आकाश उघारिरह्यो,
च् ढ्नेहरुको भिडबाट स्वार्थ नै स्वार्थको गन्ध आएपछि,
म भने माथि पनि गईन,
झर्नेहरुको भिडबाट तिरस्क्रित भएपछि,
सांचो अर्थमा - म तलको पनि भईन,
हजुर,
म त फगत एउटा भर्याङ - अब कहाँ जाने?

------------
नोर्थ योर्कशायर, बेलायत।