बन्दुक

विजय सुब्बा


मलाई यौटा बन्दुक देऊ
मलाई अहिले भोक छैन
मान्छेको मृत्युमा किञ्चित् शोक छैन
मलाई मात्र घृणा छ
मान्छेको मौनताप्रति
शिर काटेर झरिसक्ता पनि
मान्छे आवरणमा
सहिदहरुका सपना घिचिरहेका
मान्छेको संवेदनाहीनताप्रति
त्यसैले मलाई बन्दुक देऊ
म मान्छेलाई गोली ठोक्छु
बाँच्नु-नबाँच्नुकार्
अर्थहीन नपुंसकहरुका
असामयिक नै सही मृत्युको
हुन्छ म बरु जिम्मेवारी बोक्छु
पानी मान्छेलाई मरीमरी बोक्नुभन्दा
बरु काँध रित्तिएकै जाती हुन्छ
बिख नभएको र्सप र
इख नभएको मान्छेमा के फरक छ र !
यी लास मान्छेहरुभन्दा त यौटा
बन्दुक नै कता हो कता माथि हुन्छ ।