अभाबको जिन्दगी

दिलिप योन्जन

मिरमिरेमा जब किरण छरिन्छ

भोकको रापले खडेरीले झै पोल्छ

अलास तलास पसिना सरि ब्युझन्छु

दिन भरिको घामले डढेर कक्रे झै

दोबाटो चोक गल्लि गल्लिमा भौतारिन्छु

अभाबले अतालिएको जन्तु जस्तै

रोगले पाकेर गनाए जस्तै

खालि पेट मातेको मान्छे जस्तै

हावा, हुरि, झरी, बादलमा कति डुबे

छट्पटिन्छु रात भर खाली भुईमा

बरदान माग्दा काटेर फालेको भाले जस्तै

D. F. mexico