बसन्त मोहन अधिकारी
निराशाको बादल भित्र
आशै आशाको झिल्को
सँगाल्दै पीडा व्यथा
श्राप लक्ष्मीको
यात्रा साहित्यको
महाकवि तिमी नै हौ यो
साहित्यिक युगको ।
अब्यक्त छ देन
समर्पण र सङ्कल्प
दया माया प्रेम र विश्वासमा
काम र कर्तब्य
पीडै पीडाबाट
सुन्दर उपहारहरू
पढिरहेछौ
हामी अनेक साहित्य र शब्द ।
पुत्र वियोग
बाडेर बस्त्र
छोडेर कालरात्रीको अस्त्र
धर्म हो मानवता
अभावै अभावमा
किकर्तब्यताको मन्त्र ।
त्यागी सुख सयल
भएर मयलै मयल
उठायौ राष्ट्र र राष्ट्रियता
साहित्यकार भै
देशभक्तीको पृथक यन्त्र ।
आज बिडम्बना,
अविच्छिन्न आसौच बार्दै छ राष्ट्र ।
गुहारदै छ कालापानी र सुस्ता ।
घट्यो वीर गोर्खालीको प्रतिष्ठा ।
गर्दैछ कपील बस्तु यता र उता ।
बुद्धको देशमा अशान्ति जतातता ।
छोपीदैछ यर्थाथता ।
चोरीए गहनाहरू !
लुटीए बस्त्रहरू !
आए हत्या र आतङ्कहरू !
बढेर लोभी पापीहरू ।
हाहाकार , चित्कार, ऐया, ऐया
जल्दैछन् जनताहरू
पर्खिरहेछन् कापी र कलमहरू ।
हे लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा !
आँउ तिमी नेपाली भै यता
खोज्दैछिन् तिम्री माता !
खड्कीरहेछ तिम्रो आवश्यकता ।
खड्कीरहेछ तिम्रो आवश्यकता ।
यू ए इ
No comments:
Post a Comment