मिजास तेम्वे
शिसीरे जाडो,
क्रमश चिसो साँझको आक्रमण
त्यो युद्दबन्दी जस्लाई समयको
घृणा र भर्सनाले समातेका छन् ।
एउटा सुनसान कक्षमा एक्लोपन् संग निसासिरहेको छ ।
एउटा सानो चट्टाने ठाँऊ पएर पनि
उस्को त्यो बिश्वाशमा जादुमय आकर्षा छ,
एउटा अर्को बिराट आशाको घाम
फेरि एउटा असत्य बिहानी
लाहुरे प्रेमी भएर तल- तल
अझ तल..........
गिरिरहेको छ ।
अनिष्टको पुनराबृती हुनु हुन्न फेरि,
अब जरै देखि उखेल्नु पर्छ
ती बरफ झैं जमेका भित्ताहरुलाई
र...
मौनतालाई
अब तोड्नु पर्छ ती हातहरुलाई
जस्ले तिम्रा हरेक बिहानीहरुको हत्या गरेका छन् ।
No comments:
Post a Comment