Sunday, September 23, 2007

शब्दगाथा


रोशन सुवेदी

ओ ! शव्दको आकाश !
ओ ! समयको आवाज !!

ओ ! जीवनको गीतहरु
छेकेर बन्दुकको मृत्यु हुंकार
टीयर ग्यास र लाठीका लाभाहरु
छिचोल्दै कर्फ्युका काला रातहरु
चुडाउदै
कालो सिक्रीले बाधिएको समय
भत्काउदै
अजङ्ग दाशताका सगरमाथाहरु
काला अध्यारा समयका पर्खालहरु
यतिखेर
शब्द मुक्तियोद्घा भएकाछन्

निरंकुशताको बुटमुनि
पिल्सिएका सडक र शब्दहरु
यतिखेर निर्बन्ध भएकाछन्

कुज्याइएका स्वतन्त्रताका पखेटा
घाइते अस्मिता उठाएर
चेतना र उज्यालो समयको दियो बाल्दै
यतिबेला
शब्दहरु उज्यालोका बाटा भएकाछन्
..........
ओ ! नदीको लहर !
ओ ! जीवनको यात्री !!
अझै यात्रा टुङ्गीएको छैन
अझै तिमीले घाउको मलम बन्नु छ
अझै अधिकारको बाटो कोर्नु छ
अझै च्यातिएका भोटाहरु फेर्नु छ
भोका बस्तिहरु
र रोगले थलिएका अनुहारहरुको सेवा स्याहार गर्नुछ
कालोचुक रात झै अन्धकार फैलिएको गाउमा
चेतनाको आगो पुर्याउनुछ

अध्यारा काला खोपीका षड्यान्त्र र
खिया परेका पुरातन आस्था फ्याकेर
जन अधिकारका चारकिल्ला आफैले कारेर
नया नेपालको इतिहास लेख्नु छ
-
साव्ला तेह्रथुम ,हाल कोटेश्वर काठमाडौ
सम्पर्क
- ४४७६०४६ बास ४४७०९३३ कार्या लय
email - subedi.roshan@gmail.com

No comments: